پستها
مطالعات فرهنگی، آن گونه که در دانشگاه‌های ایران تمرین می‌شود، رشته‌ای در حاشیه جامعه‌شناسی و در پی کاوش در زوایایی است که جامعه‌شناسی کلاسیک «نمی‌بیند». به همین خاطر، همیشه جدال پنهان یا آشکاری با جامعه‌شناسی دارد و با تمسخر روش‌های رایج تحقیق در جامعه‌شناسی، و به‌ویژه روش‌های کمی و آماری، و سوار شدن بر روش‌های کیفی، چنین اظهار می‌کند که به شناخت جدیدی از واقعیت اجتماعی رسیده است. در سویه‌ی دیگر این جدال، یکی دو نفر از جامعه‌شناسان با نفوذ حکومتی هم بیکار نمانده و تا معرفی رشته مطالعات فرهنگی به عنوان علم براندازی نظام مستقر سیاسی پیش رفته‌اند.
آقای دکتر محمدعلی مرادی در سخنرانی شنیدنی که اواسط اسفند 1386 در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه ارائه داد، رویه‌های جاری در مطالعات فرهنگی در ایران را خاص مکتب بیرمینگام دانست و با اشاره به فضای فکری آلمان، تفاوت‌های دو مکتب مطالعات فرهنگی را برشمرد. او پیشنهاد داشت که مطالعات فرهنگی باید نسبت به مبانی فلسفی خود آگاهی بیشتری داشته و در پی آن باشد که به عنوان یک ژانر فکری مستقر روی یک پایه‌ی معرفتی و با یک دستگاه مفهومی به‌دقت معماری شده، روابط خود با دیگر رشته‌ها و با واقعیت را تعریف کند.
اصفهانی‌ها همیشه‌ی تاریخ معمار بوده‌اند. تعجبی نیست اگر از آنها بخواهی جاده بسازند و یک اثر معماری تحویل بگیری. آقای دکتر مرادی این لهجه‌ی اصفهانی را حتی در سال‌های غربت به خوبی حفظ کرده است. اول سخنرانی به خاطر لهجه‌ی اصفهانی خودش معذرت‌خواهی می‌کند، اما یک روش رادیکال اصفهانی در پیش می‌گیرد و مطالعات فرهنگی که ماهیتی نارشته دارد و در اصل با سیالیت، پیچیدگی، نااستواری، اختفا و اعوجاج پیوند خورده است را به مبانی استوار فکری و فلسفی پیوند می‌دهد.
یک طنز ظریف اصفهانی پشت این سخنرانی نهفته است.
سخنرانی ایشان در روزهای آخر سال برگزار شد و به همین خاطر استقبال انبوهی از آن نشد. فایل صوتی سخنرانی ایشان را ـ با هزار و زور و کلک ـ اینجا گذاشتم برای آنها که نیامده بودند:
آقای دکتر محمدعلی مرادی در سخنرانی شنیدنی که اواسط اسفند 1386 در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه ارائه داد، رویه‌های جاری در مطالعات فرهنگی در ایران را خاص مکتب بیرمینگام دانست و با اشاره به فضای فکری آلمان، تفاوت‌های دو مکتب مطالعات فرهنگی را برشمرد. او پیشنهاد داشت که مطالعات فرهنگی باید نسبت به مبانی فلسفی خود آگاهی بیشتری داشته و در پی آن باشد که به عنوان یک ژانر فکری مستقر روی یک پایه‌ی معرفتی و با یک دستگاه مفهومی به‌دقت معماری شده، روابط خود با دیگر رشته‌ها و با واقعیت را تعریف کند.
اصفهانی‌ها همیشه‌ی تاریخ معمار بوده‌اند. تعجبی نیست اگر از آنها بخواهی جاده بسازند و یک اثر معماری تحویل بگیری. آقای دکتر مرادی این لهجه‌ی اصفهانی را حتی در سال‌های غربت به خوبی حفظ کرده است. اول سخنرانی به خاطر لهجه‌ی اصفهانی خودش معذرت‌خواهی می‌کند، اما یک روش رادیکال اصفهانی در پیش می‌گیرد و مطالعات فرهنگی که ماهیتی نارشته دارد و در اصل با سیالیت، پیچیدگی، نااستواری، اختفا و اعوجاج پیوند خورده است را به مبانی استوار فکری و فلسفی پیوند می‌دهد.
یک طنز ظریف اصفهانی پشت این سخنرانی نهفته است.
سخنرانی ایشان در روزهای آخر سال برگزار شد و به همین خاطر استقبال انبوهی از آن نشد. فایل صوتی سخنرانی ایشان را ـ با هزار و زور و کلک ـ اینجا گذاشتم برای آنها که نیامده بودند:
پس نوشت: چون بلاگر هنوز امکان آپلود فایل صدا را فراهم نکرده مجبور شدم صدا را به ویدئو تبدیل کنم. چنین به نظر می‌رسد که آزمایش‌ها هنوز ادامه دارد. به هر حال، اگر با این فایل مشکلی داشتید می‌توانید اصل فایل ام پی تری را از این گروه دریافت کنید یا به من ایمیل بزنید: es.mail@gmail.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر