دهم مهرماه اولین جشن تولد اکبر رادی بعد از مرگش بود. ایرانیهای باستان برای این روز مراسم ویژهای داشتهاند. حالا روزنامه اعتماد آن رسم فراموش شده را زنده کرده و با چند روز تأخیر یک ویژه نامه اختصاصی همراه با یادداشت منتشر نشدهای از اکبر رادی چاپ کرده است:
گاهي در چنان وضعيتي قرار مي گيريم که حتي براي نوشتن يک نامه دست مان به قلم نمي رود. درست است. از همه اين فشارها و لطمات روحي که بگذريم، بايد نوشت و چاره اي هم جز اين نيست. اما مسأله اين است که چگونه بنويسيم، و مهم تر اينکه ديگر چه مانده است بنويسيم که از گردنه ي هزار خم به سلامت بگذرد و رگ و ريشه اي از اين رابطه ي قطع شده سالم و دست نخورده بماند؟ مگر آبدوغ خياري تقديم کنيم که نه زياني داشته باشد و نه خاصيتي.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر