پستها
"گادامر" به عنوان يكي از مهمترين هرمنوتيسنهاي قرن بيستم مطرح بود. او از منظري زباني و با رويكردي فلسفي- معرفت شناختي، مباحث هرمنوتيكي خود را مطرح كرد و اساساً كتاب "حقيقت و روش" او نقدي بر مباني زيبايي شناسي كانتي، تاريخيگري و هرمنوتيك رومانتيكي "ويلهلم ديلتاي" بود.
وي تبيينهاي خود درباره زبان را از منظري هرمنوتيكي مطرح كرد و گفت: حقيقت چيزي نيست، جز آنچه در زبان تجلي مييابد. زبان به عنوان امري انضمامي، همواره واقعيتها را ميسازد. پس نميتوان زبان را تنها، ابزاري براي باز نمايي جهان خارج دانست. بلكه آن در يك كنش گفتاري واقعيتهاي پيراموني را ميسازد و شكل ميدهد.
"گادامر" كه هرمنوتيك را مبناي تحليلهاي خود قرار داده بود؛ به وجهه مخاطب در متن پرداخت و از اقتدار مؤلف متن كاست. متن در هرمنوتيك فلسفي "گادامر" مفهومي گسترده يافت. به عبارت ديگر بحث متن (text) به زمينه و بافتار متني(context) تسري يافت.
اصل گزارش را از ايلنا بخوانيد
ايلنا گزارش ديگري از انديشه گادامر را در اينجا قرار داده است.
حالا كه گادامر آمد حيف است اين مقاله را معرفي نكنم:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر